Open Brief aan Ouders van Leerlingen in het Voortgezet Onderwijs

Beste ouders,

Het is fijn dat u een betrokken ouder bent en begaan met het wel en wee van uw kind. Doorgaans delen u en ik die betrokkenheid voor uw kind op een goede manier. Soms slaat u echter enigszins door. Ik zal een paar voorbeelden geven.

U vindt het belangrijk dat uw kind continu bereikbaar is. Ook als het op school is. U appt en belt uw kind onder schooltijd. U leert uw kind dat het continu bereikbaar moet zijn.
Voor ons docenten is dit echter geen vanzelfsprekendheid.
Ik betrapte laatst een leerling met zijn mobiel in de les. "Mijn moeder belt, dan moet ik hem toch opnemen?", vroeg hij verbaasd en verontwaardigd, nadat ik hem verzocht had zijn mobiel af te geven. Nee dus! Ik wil niet dat hij hem opneemt. Onze school is gewoon telefonisch bereikbaar. Bij spoed is het geen probleem uw kind uit de les te halen. Wij kennen het rooster en weten waar uw kind zich bevindt.

Of neem die keer dat u ons mailde dat uw kind, dat verontwaardigd thuis kwam met de boodschap dat ze strafwerk had gekregen, dit niet hoefde te maken. Omdat u, net als uw kind, het er niet mee eens was. Hoe zou u het vinden als uw kind bij ons kwam klagen over het tijdstip van naar bed gaan? En ik dan zou zeggen: "Joh, jij gaat gewoon om 22.00 uur naar bed hoor, want ik ben het echt niet met je ouders eens".
Realiseert u zich welke boodschap u uitdraagt?: "Wat de docent zegt is niet ter zake doende. Word je onheus behandeld op school? Kom thuis met je verhaal en wij lossen het voor je op."
Wellicht bent u zich er niet van bewust dat deze reactie niet bevorderlijk is voor de docent-leerling relatie. Op het moment dat u ons gezag ondermijnt, neemt uw kind niets meer van ons aan. En rent het bij elke teleurstelling naar u toe om de problemen voor hem of haar op te lossen.
Weet u wat wel bijdraagt aan een gezonde docent-leerling relatie? Stimuleer uw kind het gesprek met de docent aan te gaan. Deze aanpak maakt dat uw kind een aantal zaken leert:

1. hoe het een probleem kan aanpakken
2. dat het in gesprek kan gaan
3. dat het verantwoordelijkheid neemt
4. dat het initiatief neemt
5. dat het leert omgaan met teleurstellingen
6. dat het 't heft in eigen handen neemt
7. dat het opkomt voor zichzelf

Mocht het gesprek niet het gewenste resultaat opleveren, dan heeft de docent het laatste woord en zullen u en uw kind, hoe vervelend dit ook is, zich daarbij neer moeten leggen.

Een ander voorbeeld:

Een leerling komt, samen met twee klasgenootjes, een kwartier te laat in de les. Het is vrijdag het laatste uur en het is al een hele uitdaging deze klas les te geven. Ik vraag de dames enigszins geïrriteerd (ze willen zonder uitleg gaan zitten) waar ze vandaan komen. "Mevrouw, dat is heel persoonlijk, dat kan ik niet zomaar in de klas vertellen". Ik zie dat de leerling geëmotioneerd is en neem de drie dames mee naar de gang. Daar vertelt ze dat haar moeder net heeft gebeld met de mededeling dat oma ernstig ziek is, niet meer beter zal worden en binnenkort zal sterven. Ik moet mij beheersen om niet te laten zien hoe perplex ik ben.

Want kon deze informatie niet wachten tot uw kind thuis was? Is dit überhaupt informatie die over de telefoon gegeven moet worden? Heeft u zich wel gerealiseerd welke impact dit bericht op uw kind heeft?

Ik zal u vertellen wat er gebeurde na uw telefoontje: de verbinding wordt verbroken en uw dochter is van de kaart. Ze wordt opgevangen door twee medeleerlingen. Ze komen te laat in de les, ik vang ze op, eerst geïrriteerd naar hun toe, later naar u. Want u verwacht kennelijk van mij dat ik de schouders heb waarop ze kan uithuilen. Beste mevrouw, ik ben geen maatschappelijk werker! Het hadden uw schouders moeten zijn, uw armen om haar te troosten! Wij, haar klasgenootjes en ik, zijn maar surrogaten!

Ik loods de dames de klas weer in en moedig ze aan zich op de les te concentreren. Dat lijkt me een goede afleiding.

Maar zo werkt het natuurlijk niet. Uw dochter wil haar verhaal nu wel kwijt aan haar klasgenoten. En mijn les? Die kan ik wel vergeten.

Vooruit, nog één voorbeeld:

Amper een uur nadat ik een onvoldoende in magister heb gezet, mailt u mij met de vraag of uw kind de toets kan inzien en of deze herkanst kan worden. Ik heb de klas nog niet gezien en gesproken! Bovendien worden toetsen altijd nabesproken en wat is er mis met uw kind? Heeft het een keelontsteking? Is het geholpen aan de amandelen? Heeft het poliepjes op de stembanden?

Zomaar even wat voorbeelden over betrokkenheid van ouders. Vaak gaat het goed gelukkig. Maar soms botst het.

Beste ouders,

Laat uw kind los, het loopt echt niet in zeven sloten tegelijk.

Als het op school zit, is het in goede handen.

Als er iets is bent u te bereiken en andersom ook.

Heb vertrouwen in uw kind, in uw eigen opvoeding en in school. 

Wees er voor uw kind op het juiste moment.

Bescherm uw kind niet tegen de 'boze buitenwereld', maar leer het er mee om te gaan.

Of, om met juf Ank te spreken: Als u uw kind wilt leren klimmen, moet u er vooral niet op gaan zitten.

Hartelijke groet van een bezorgde docent.

PS Deze brief heeft veel losgemaakt in de social media. Wilt u meer weten over de achtergrond en  hoe er op gereageerd is? Klik dan hier